Goodbye Bali,, See you next year!

Ondertussen ben ik alweer aangekomen in Nederland.
Van mijn laatste weekjes in Bali moet ik nog even verslag doen, beter laat dan nooit!

De reden dat het laatste verslag zo laat pas op internet staat is omdat ik 3 weken geleden een scooterongeluk heb gehad met Sanne, Quint en Ocha.

Quint is me komen opzoeken in Bali wat echt super gezellig was! We hebben lekker genoten van het leven in Bali en zijn een paar dagen naar een klein eilandje geweest, Nusa Lembongan. Dit ligt vlak onder Bali. Ik zou Lembongan bijna magisch noemen, de mensen die er wonen leven nog volgens de oude traditionele manier, ze wonen in kleine hutjes, leven van het zeewier wat ze dagelijks uit de zee vissen.
Buiten de mooie cultuur op het kleine eilandje is er de indrukwekkende kust. De hoge rotsen en wilde zee zijn iets waarnaar je uren kunt staren,

Na een paar dagen volop genieten op Lembongan zijn we terug gegaan naar Ubud en hebben we daar nog lekker genoten. Helaas werd dit even onderbroken omdat we onderuit zijn gegleden met de scooter.

Er lag veel los grind in een bocht wat ik niet op tijd zag en waardoor we onderuit zijn gegaan. Quint zag mij en Sanne eerst gaan en heeft toen snel gehandeld en Ocha van zijn scooter afgeduwd en ervoor gezorgd dat zijn scooter Sanne of mij niet zou raken.

Zelf kan ik me niks herinneren van het ongeluk omdat ik met mijn kin om het stuur ben geland. Maar wat ik wel weet is dat Sanne en ik van geluk mogen spreken dat Quint goed bij zinnen was.
De scooter was op mijn voet geland en Quint heeft deze aan de zware kant zo van mij af getrokken en om mijn voet een handdoek gebonden zodat het bloedverlies niet te groot zou worden. Bij Sanne heeft hij zijn shirt om haar been heen gebonden. Zij was lelijk geland en had haar knie openliggen tot aan het bot toe..

Binnen een korte tijd stonden er al veel Balinezen om ons heen maar geen van hen wist wat te doen en ook geen van hen wist het alarmnummer.
Quint heeft toen een truck weten te regelen en heeft ons daar in zijn eentje ingetild en zo zijn wij naar het ziekenhuis gebracht.

Het eerste ziekenhuis waar we terrecht kwamen is iets waarover je nachtmerries krijgt. Sanne stond binnen 10 minuten buiten in een rolstoel omdat ze geen plaats voor haar hadden.
Ik werd op een bed gelegd en daar behandeld, maar naast mij kwam een persoon binnen met een vreselijke hoofdwond en aan de andere kant werd een kind neergezet die de helft van zijn vinger mistte. Om het heel kort te omschrijven was het echt een horrorziekenhuis.

Gelukkig wist Quint een ambulance te regelen en zijn we naar een Internationaal ziekenhuis gebracht. Hier hebben ze bij Sanne haar wond in haar knie nog flink moeten schoonmaken, gelukkig mocht zij hierna wel naar huis..
Ik moest daarintegen in het ziekenhuis blijven waar ze onder narcose alle wonden hebben schoongemaakt en mijn voet hebben gehecht. na 4 dagen mocht ook ik naar huis.
Wat we uiteindelijk hadden opgelopen is bij Quint hechtingen in zijn elleboog, gekneusde ribben, schouder uit de kom en een scheurtje in zijn sleutelbeen.
Sanne heeft een diepe wond in haar knie waar ze waarschijnlijk nog lang last van zal hebben helaas..
Ik zelf had last van geheugenverlies, meerdere schaafwonden en mijn voet waar meerdere diepe wonden zitten, ook hiervan zal ik helaas lang last hebben..

Ik merk dat ik het lastig vind om op te schrijven hoe het precies is gegaan. Maar een ding schrijf ik wel zonder moeite op.
Quint, je bent onze held! :)
En Sanne, ik hoop dat je knie snel een stuk beter gaat en je bent echt een topper!

Gelukkig hebben we ondanks het ongeluk nog wel kunnen genieten van onze laatste weken in Bali! En hadden we vrienden om ons heen die ons hielpen als dit nodig was, met vervoer ergens naar toe of gewoon simpel door elke dag even langs te komen en ons dingen als water te brengen.
En ondanks de verwondingen zijn we savonds gewoon uit gegaan en hebben we kunnen genieten van alle live muziek die elke avond in Ubud te vinden is!

Nu ik weer terug ben in Nedeland merk ik gelijk dat ik Bali al mis! En ik weet ook zeker dat ik volgend jaar weer terug ga om te kunnen genieten van de mooie cultuur en mensen! Deze afgelopen 6 maanden zal ik nooit meer vergeten! Een goude ervaring!

Voor de laatste keer dit jaar een verslagje!

Liefs, dit keer, uit Nederland!



Ik ben ondertussen in Nederland naar de dokter geweest en heb hier slecht nieuws te horen gekregen. Door de wonden in mijn voet zijn er veel pezen beschadigd en moet ik rekening houden met een langzaam en lang herstel.. Dit betekend voor mij dat ik voorlopig sporten kan vergeten en ze gaan uit van een jaar voordat mijn voet hersteld is.
Voor mij was dit een flinke tegenvaller om dit te horen, want ik had in mijn hoofd zitten dat het met een maand weer goed zal zijn..